30. Wnoszę o ponowne rozpatrzenie spraw

31 marca pisałam o tym, że ZWiK stwierdził, że nie może udostępnić mi informacji o tym, kogo zatrudnia. Zasadniczo mogłam zadać kolejne pytanie - czy zatrudnia radnych miejskich - bo o to chodziło mi konkretnie, ale po naradzie z Siecią Obywatelską oraz monitorującymi inne gminy uznałam, że decyzja ZWiK nie ma podstaw prawnych. Podobnie jak w przypadku umów z zarządem. Treść umowy nie jest danymi osobowymi, a adres prezesa można spokojnie zamalować korektorem. W trakcie konsultacji z innymi monitorującymi okazało się, że w niektórych spółkach komunalnych w Polsce bez problemu udostępniają umowy zarządu, nie chcą za to podać wysokości wynagrodzeń. Zasłaniają się przy tym tymi samymi paragrafami. :D
Specjaliści z Sieci Obywatelskiej Watchdog Polska wsparli mnie swoją wiedzą i doświadczeniem i  pisma poszły do ZWiK.

Pierwsze brzmiało:

Podmiot zobowiązany:

Zakład Wodociągów i Kanalizacji Sp. z o.o.

ul. Golisza 10

71-682 Szczecin

Wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy

Na podstawie art. 17 ust. 2 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. z 2014 r., poz. 782; dalej jako: „u.d.i.p.”) wnoszę odwołanie od decyzji Zakładu Wodociągów i Kanalizacji sp. z o.o. z 30 marca 2015 r., znak SEK_DO_DW/006894/15, w przedmiocie odmowy udzielenia informacji publicznej.

Zarzucając naruszenie art. 61 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej (Dz. U. 1997 Nr 78. Poz. 483 ze zm.), art. 5 ust. 2  ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz.U. 2014 poz. 782) przez nieudzielenie informacji publicznej, wnoszę o:

1.       Uchylenie decyzji w całości.

UZASADNIENIE

Wnioskiem z 20 lutego 2015 r. zwróciłam się o udostępnienie informacji publicznej w zakresie wykazania pracowników spółki. W odpowiedzi na wniosek pismem z dnia 05 marca 2015 przedłużono termin do udostępnienia informacji publicznej, po czym decyzją z 30 marca 2014 r. nastąpiła odmowa udostępnienia informacji publicznej.

W pierwszym zakresie wskazuję, iż ustawodawca nie przewidział możliwości przedłużenia terminu do wykonania wniosku w postaci wydania decyzji odmownej. Art. 13 ust. 1 u.d.i.p. przewiduje, iż wniosek winien zostać wykonany w terminie niezwłocznie do 14 dni. W sytuacji określonej w art. 13 ust. 2 może być przedłużony termin, a podmiot obowiązany do jej udostępnienia powiadamia w tym terminie o powodach opóźnienia oraz o terminie, w jakim udostępni informację, nie dłuższym jednak niż 2 miesiące od dnia złożenia wniosku. Przepis art. 13 ust. 2 u.d.i.p. nie przewiduje możliwości przedłużenia terminu do rozpatrzenia wniosku, a jedynie do udostępnienia informacji publicznej.

W wyniku ostatecznego rozstrzygnięcia strona przeciwna odmówiła udostępnienia umów, wskazując w sentencji rozstrzygnięcia art. 5 ust. 1 i 2 u.d.i.p., a nadto art. 22 § 5 Kodeksu pracy oraz wybrane przepisy ustawy o ochronie danych osobowych.

W pierwszej kolejności wskazuję, iż sama podstawa prawna wydanej decyzji obarczona jest wadą, która utrudnia rozeznanie się w rzeczywistych przyczynach odmowy udostępnienia informacji publicznej. Strona przeciwna powołała się na art. 5 ust. 1 i 2 u.d.i.p. W obu jednostkach redakcyjnych wskazane zostały różne przyczyny odmowy udostępnienia informacji publicznej, co jednocześnie wyklucza możliwość jednoczesnego przywołaniu obu podstaw. Przy czym uzasadnienie decyzji nie wyjaśnia, czy strona przeciwna ma na uwadze np. ochronę prywatności – art. 5  ust. 2 u.d.i.p. – czy też może inną tajemnicę ustawowo chronioną w art. 5 ust. 1 u.d.i.p. Ustawa o ochronie danych osobowych nie może stanowić podstawy do odmowy udostępnienia informacji publicznej, ponieważ przesłanką odmowy może być wyłącznie prawo do prywatności. Wystarczy spojrzeć w tym względzie na przepisy Konstytucji RP, które oddzielnie wskazują na ochronę prywatności – art. 47 Konstytucji RP (art. 5 ust. 2 u.d.i.p.) oraz akt ustawowy związany z ochroną danych osobowych – art. 51 ust. 5 Konstytucji RP.

Po drugie podnoszę, iż za dosyć osobliwe należy uznać przywołanie art. 22 § 5 Kodeku pracy, który w żadnym zakresie nie dotyczy kwestii udostępnienia informacji związanych z zatrudnieniem.

Jednakże rozstrzygnięcie zmierza jedynie do utrudnienia realizacji konstytucyjnego uprawnienia związanego z jawnością. Ponieważ przeszukując stronę internetową spółki bez problemu można uzyskać część wnioskowanych informacji:

·         Helena Kwiatkowska - gł. specjalista ds. promocji,

·         Tomasz Makowski – rzecznik prasowy,

·         Agnieszka Burak -  Główna Księgowa,

·         Dariusz Klonecki – Kierownika Działu Ekonomiczno-Finansowego,

·         Jadwigę Grajoszek – Kierownik Działu Księgowości,

·         Lucynę Stróżyk – Dział Księgowości,

·         Ewa Kopyniecka – Dział Ekonomiczno-Finansowy.

Skarżoną decyzję należałoby raczej ocenić pod względem poświadczenia nieprawdy, ponieważ spółka nie widzi żadnych przeszkód w podawaniu takich informacji na swoich stronach. Zatem albo narusza wskazane przez siebie przepisy poprzez samodzielne publikowanie tych informacji na stronach internetowych – co związane jest z odpowiedzialnością z art. 51 ustawy o ochronie danych osobowych - albo świadomie wyłącza jawność wnioskowanych informacji wbrew ciążącemu obowiązkowi, za co groiz odpowiedzialność z art. 23 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Wobec powyższego wniosek jest uzasadniony. 

Drugie pismo jest podobne, Przygotowuję dokumentację zdjęciową, ponieważ nie ma możliwości wstawiania na tym blogu plików PDF. Chcę, by fotografie całej korespondencji między mną a Biurem Nadzoru Właścicielskiego oraz między mną a ZWiK była dla Was do wglądu. Może się komuś przyda.

W Gazecie Wyborczej pojawił się kolejny artykuł dotyczący NiOL - jednej ze szczecińskich spółek komunalnych. Radni jakby się obudzili i mam nadzieję, że jakoś solidniej wezmą się za pozyskiwanie wiedzy na temat tego, jak te spółki gospodarują komunalnym mieniem. To nasze pieniądze. Nie stać nas na niewiedzę. 

Ostatni artykuł o NiOL.